استفاده از گلدان های ویکان

دیگ های ویکان دارای تاریخچه عظیمی از عبادات مختلف مربوط به جادوگری، بت پرستی و غیبت است. در طول تاریخ، از این دیگ ها برای چیزهای مختلفی استفاده می شده است، از زمان پخت و پز معمولی از مراسم و قربانی هایی که به خدایان و خدایان مختلف تقدیم می شود، که ناگفته نماند تعداد زیادی طلسم و معجون هایی که می توان با استفاده از دیگ تهیه کرد.

گلدان گلدان گلدان برای پخت و پز یا جوشاندن با استفاده از آتش باز مانند آتش سوزی است. اولین رجیسترهای قابل حمل گلدان در تاریخ بشریت در زمان برنز اتفاق افتاد که بسیار بزرگ بود و ظرفیت آن 70 لیتر بود.

بسیاری از دیگ ها دارای درب هستند که از آنچه در داخل پخته می شود محافظت کنید و همچنین از شخص محافظت کنید کی داره آشپزی میکنه همچنین دارای دسته های فلزی برای حمل آن ها بدون توجه به پر یا خالی بودن آن ها می باشد. دستگیره های فلزی امکان حمل یک دیگ سنگین را به روشی آسان تر فراهم می کند.

به دلیل داشتن مواد مقاوم در برابر ، یک گلدان می تواند در برابر درجه حرارت های بالا بدون ذوب و زنگ زدگی مقاومت کند. گلدان های ساخته شده از چدن ساخته شده اند. این ماده به گونه ای طراحی شده است که مدت زمان طولانی قبل از آسیب دیدن یا بی فایده بودن آن دوام می آورد. اگر گلدان پس از استفاده تمیز شود و تمیز و خشک نگه داشته شود ، می تواند سالها دوام داشته باشد.

تولید تجاری دیگ در قرن دوازدهم در شمال اروپا آغاز شد. استفاده رایج تا قرن هجدهم ادامه داشت. در انگلستان قرون وسطی، دیگ ها در بسیاری از شهرها مانند لندن، بریستول، سالزبری، نوریچ و ناتینگهام ساخته می شدند. بسیاری از منقل ها، صنعتگران و سفالگرانی که می دانستند چگونه با برنج کار کنند، مسئول تولید بودند. ویکان گلدان.

Cauldrons یک شی بسیار رایج در هر خانه لندن قرون وسطایی بود. این ظروف اصلی آشپز هر خانواده یا خانواده ای بود. اینها عمدتاً برای پخت و پز در آشپزخانه ها ، اجاق ها ، و حتی کوره ها استفاده می شد. در خانه های فقیرتر ، این یک وسایل ضروری تبدیل شد ، زیرا اغلب تنها وسیله ای بود که می توان از آن برای پخت و پز استفاده کرد.

از آنجایی که افراد فقیر نیز استفاده می کردند گلدانبرخی از آنها کیفیت پایین تری داشتند و با مواد ضعیف تری تولید می شدند تا خرید آنها ارزان تر باشد. برخی از مواد کم مصرف رایج برای ساخت آنها آلیاژهای فلزی، سرامیک و حتی خاک رس بود. این دیگ‌های ارزان‌تر اغلب دارای سطوح پایین قلع و سطوح بالایی از آلیاژ سرب بودند که آنها را ضعیف و شکننده می‌کرد. بنابراین، هنگامی که یک دیگ ارزان قیمت برای مدت طولانی در منبع آتش قرار می گرفت، به دلیل اکسیداسیون ناشی از محتوای بالای سرب، احتمال شکستن آن بسیار زیاد بود.

افراد طبقه اجتماعی بالاتر می‌توانستند دیگ‌های بهتری با سطوح بالاتر مس و نازک بخرند. به همین دلیل است که این دیگ ها از کیفیت بهتری برخوردار بوده و احتمال دوام آن برای مدت طولانی بیشتر است. بسیاری از این دیگ‌ها از نسلی به نسل دیگر در خانواده‌ها منتقل می‌شوند و اهمیت مهمی به آن می‌دهند. ویکان گلدان در فرهنگ انگلیسی بسیار مهم هستند.

در بسیاری از عقاید و مذاهب مختلف مربوط به جادوگری، ویکان گلدان عنصر بسیار مهمی هستند. نماد و مصنوعى است كه نمايانگر آيين و جنبه عرفانى دين است و از آن براى طلسم كردن و باز هم آداب مختلفى كه به خدايان و الهه‌هاى بسيارى تقديم مى‌شود، استفاده مى‌شود.

دیگ نمادین ترین نماد فرقه جادوگر است. خاستگاه این نمادگرایی از اساطیر سلتیک می آید، زیرا به نظر می رسد با دگرگونی های مختلف جادویی مرتبط است. رایج ترین داستان مربوط به دیگ در مورد خدایی به نام داگدا است که همیشه با یک دیگ جادویی همراه با غذا که هرگز خالی نمی شد، سرریز می شد.

در مورد خاص فرقه Wiccan، دیگ نمادی ابتدایی از اشکال خلاقانه و راه های دگرگونی و آفرینش است. علاوه بر این، عناصر آب و آتش نیز تصویر مهمی در هر دو فرآیند هستند، زیرا آتش و آب برخی از مواد اصلی هنگام ساخت معجون یا طلسم با استفاده از دیگ هستند. همچنین شکل گرد دیگ با الهه ماه مرتبط است.

در طول قرون متمادی، ویکان گلدان همیشه برای تهیه معجون های مختلف و انجام بسیاری از مراسم و مراسم مقدس مربوط به خدایان و الهه های دین ویکان استفاده می شد. استفاده از آن به این دلیل است که امکان کنترل ایمن آتش را فراهم می کند و همچنین مواد به طور مساوی پخته و سوخته می شوند.

امروزه می توان بدون استفاده از گلدان های آیین ، مراسم درست کرد و یا داشتن یک گلدان برای رسیدن به یک آیین مذهبی ویکان کاملاً ضروری یا اجباری نیست. با این وجود ، هنوز هم یک نماد مهم و مهم کشتی و فرهنگ جادوگر است. اکثر پیروان ، مجاهدین و جادوگران از زمانهای ما هنوز هم در هنگام انجام مراسم خود فقط برای نگه داشتن سنت و آداب و رسوم باستانی از جمله گلدان ها هستند. اگرچه آنها معجون یا معجون درست نمی کنند ، اما از گلدان ها برای سوزاندن بخور دادن یا قرار دادن شمع های سبک استفاده می کنند.

پر کنید دیگ یا قابلمه بزرگ آهنی مشکی تا نیمه با آب شیرین. پس از آن، شما باید یک مشت گلبرگ بوته یا گل همیشه بهار اضافه کنید. پس از انجام این کار، بخور مریم گلی (که برای محافظت نیز استفاده می شود) روشن می شود یا می توانید مقداری آویشن را نیز بسوزانید.

در مرحله بعد ، گلدان را باید هنگام اجرای مناجات زیر سه بار به آرامی هم بزنید: "در موضوعات زمان ، افکار خودم را پرتاب می کنم تا نگاهی به آنچه که خواهد بود! ای خدایان آسگارد ، هدیه زیبای نبوت را به ذهنم بیاور! "

به عنوان آخرین مرحله ، باید به عمق گلدان نگاه کنید و چند لحظه صبر کنید تا شروع به دید شود. در آنجا مراسم کامل خواهد بود.

این یک نمونه ساده از آیینی است که می توان با استفاده از یک گلدان تنها و برخی از عناصر ابتدایی که به راحتی پیدا می شود انجام داد. بسیاری از مناسک دیگر به ارادت بیشتر و برخی از عناصر دیگر نیاز دارند ، همه چیز بسته به نیتهایی که شما دارید یا خدایی که ستایش می کنید.